ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (بین ۵۸۵ تا ۶۱۵ – بین ۶۹۰ تا ۶۹۵ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند. اغلب آثار سعدی کوتاه و به شیوه‌ی حکایت و پندهای اخلاقی هستند. برخی حکایت‌های گلستان نیز بلند و برخی دیگر کوتاه هستند که حاوی شخصیت‌هایی خیالی و حقیقی‌اند.

گلستان سعدی یکی از آثار زیبا و ماندگار ادبیات فارسی است که وضعیت جامعه‌ی زمان خود را از لحاظ فرهنگی و اجتماعی به تصویر می‌کشد. سعدی در این کتاب از پرداختن به تاریخ‌نگاری و تذکره‌نویسی اجتناب کرده و فقط به روایت امور مربوط به زندگی و منش انسان‌های آن دوره پرداخته است. او پس از نگارش بوستان و گلستان، توانست به شهرت فراوانی دست یابد که از نظر منتقدین و صاحب‌نظران ادبی، این کتاب مانند یک معجزه است.

قلم ماندگار و بی‌نظیر سعدی در روایت مفاهیم و حکایت‌های اخلاقی چنان شگفت‌انگیز است که هر‌ انسانی را به خود جذب می‌کند و در قالب آموزه‌های اخلاقی و به دور از نصیحت‌های معمولی و به زبانی هنرمندانه و جذاب است. این اثر آن‌قدر شیرین و دل‌نشین است که برای هیچ خواننده‌ و شنونده‌ای خسته کننده نیست بلکه حاوی مطالبی تازه از زبان حکیمی دانا و فرهیخته است.

گلستان سعدی نتیجه‌ی سفرهای 30 ساله سعدی به سرزمین‌ها و کشورهای گوناگون است. سعدی نثری گویا، جذاب، دل‌نشین و تأثیرگذار را در کتاب‌هایش به کار گرفت و از سبک نگارش او که در قالب نثر مسجع و با محتوای اخلاقی بود شاعران و نویسندگان بسیاری بهره بردند. برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: بهارستان جامی، چهار عنصر بیدل دهلوی، منشآت قائم‌ مقام فراهانی، کاروان فریدون توللی و ... .

کتاب‌های سعدی در مناطق مختلفی مانند هندوستان، آسیای صغیر و آسیای میانه به زبان فارسی یا به صورت ترجمه در دسترس دوست‌داران و علاقمندان قرار گرفته است. او اولین شاعر ایرانی است که آثارش به یکی از زبان‌های اروپایی ترجمه شد.

سعدی شیرازی را بیشتر بشناسیم:

ابو محمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف با تخلص سعدی شیرازی، شاعر و نویسنده پارسی‌گوی توانا و درخشان ایرانی است که در قرن هفتم در شهر شیراز چشم به جهان گشود. او شهرتی جهانی دارد که بیشتر بخاطر نظم و نثر آهنگین، جذاب و برجسته اوست. او جایگاه ویژه‌ای در ادبیات جهان دارد تا حدی که به او القاب مختلفی مانند پادشاه سخن، استاد سخن، شیخ اجلّ و حتی به‌ طور مطلق، استاد داده‌اند. هم‌چنین او را شاعر شیرین سخن پارسی نام نهاده‌اند.

سعدی مردی حکیم و دانا بود که در طول زندگی خود به نقاط مختلفی از جهان سفر کرد. هم‌چنین او در مجالس مختلفی با اشخاص گوناگونی از هر نوع پایه و جایگاه اجتماعی شرکت کرده و از هم‌نشینی با آن‌ها تجربه‌های بسیار به دست آورده است. دوران زندگی او به لحاظ سیاسی و اجتماعی بسیار پرفراز و نشیب بود زیرا هم‌زمان با حملات مغول بود و زوال مملکت خود را به چشم دید. او خدمات ارزنده‌ای را به ادبیات جهان ارائه کرد، کلیات سعدی که حاوی گلستان (نثر) و بوستان (نظم) است نیز یکی از آثار برگزیده‌ی اوست. سعدی در سال 690 هجری درگذشت.